بدون عنوان

چند جلسه ایی رفتم کلاس.خیلی خوب بود.پنچ شنبه ایی هم بهشون جایزه دادم هر کس که جدول ضرب بلد بود.چه حس خوبی داشت خریدن لوازم التحریر بعد از این همه سال کلی کیف کردم.بعد از کلاس هم نیم ساعتی نشستم و باهاشون حرف زدم.از پدر و مادرشون پرسیدم که کجان بعضی ها جواب دادن بعضی ها هم نه.خیلی نمیشد پرس و جو کرد مدیرش حتما به من مشکوک میشد.جالب بود بچه ها دوست نداشتن من برم و ازم میپرسیدن یک شنبه هم میای و منم بهشون قول دادم که میام. بعد ازاینکه از اونجا میام حس خوبی دارم.حس شکرگزاری بابت خیلــــــــــــــــــــــی چیزهایی که دارم من فقط بچه ندارم.مثلا فکر کنید این بچه ها چیزی به عنوان مهمونی براشون تعریف نشده است چیزی که خیلی از ما برامون یک اتفاق ساده است.اما نمیدونم چرا یادم میره مثل امروز.که فکر میکنم اگر میشد برگشت به عقب چقدر چیزها تغییر میکرد و کلا خیلی چیزها رو عوض میکردم.اما جایی خوندم کسایی که میگن اگر برمیگشتن عقب ال میکردن و بل میکردن.اگر برگردن هیچ کاری نمی کنن و دوباره همین جوری زندگی میکردن.چون اگر میخواستن میتونستن از امروز کاری کنن.

نمی دونم این احساسات چندگانه چیه تا میری از زندگی لذت ببری دوباره میاد میگه سلام منو یادت رفت.

خدایا کمکم کن محکم باشم اینقدر ضعیف و وابسته نباشم از هیچ کس هم انتظار نداشته باشم درکم کنه.خدایا میگن تو همیشه غم غریبا رو میخوری.ولی مثل اینکه منو یادت رفته