سرو سامون

به سلامتی و دل خوش
خدا عزیزانتون را حفظ کنه

در مورد جواب سوالتون هم باید بگم به سختی واقعا
مجبوری از وقت استراحت و خواب خودت بزنی تا برسی به کارهات اونم کارهای اصلی فقط..
من شاغلم با دو تا بچه البته تهران نیستم ولی تجربه 8 سال کار تو تهران را داشتم که یکی دو سال آخرش با بچه داری بوده و یادمه همیشه در حال بدو بدو بودم.. ساعت 6 صبح باید سوار سرویس میشدم و امان از روزی که یه دقیقه دیر میرسیدم و سرویس رد شده بود😐 ..خدا را شکر تموم شد
اینم بگم منم خواهرام تهران بودن و کمک حالم البته ...ولی از طرف دیگه کار همسرم شهرستان بود و آخر هفته ها می اومد🙁

خدا قوت عزیزم
خدا خیرشون بده 
خواهر داشتن نعمت بزرگیه
همیشه ب خوشی
انشالله خونه ی جدید پر خیر و برکت باشه واستون😘

برات توضیح میدم
الان که فقط من پسرم رومیارم
اما وقتی من بچه دار شدم اداره مهد نداشت منهم مامانم میومد پیشم کمکم می کرد و خواهرم
بعدا بابای نیکان تومور گرفت و در همون جریانات درمانش مامان من هم سکته قلبی زد و رد کرد خداروشکر
دیگه اجازه ندادم مامان بیاد کمکم فبچه رو آوردم اداره و اونقدر با بچه رفتم اتاق معاون و برگشتم که بالاخره یه اتاق خوب رو همراه تی وی و کمد و اینا بهمون دادند و کم کم خانم ها بچه شون رو آوردندولی پول مربی رو خودمون می دادیم

نیکان از وقتی مدرسه ای شد دیگه حاضر نشد بره مهد تابستون ها و میاد اتاقم
الان که به خاطر کرونا دیگه کسی بچه اش رو نمیاره مهد سازمان و میذارن پیش کسی ،مامانی،خواهری،مادرشوهری چیزی
من نوع کارم جوریه که هیچ ارباب رجوعی ندارم و تا حالا تنها بودم تو اتاق (گاهی هم با بعضی ها هم اتاق بودم) ولی خوشبختانه به لطف خدا  همه ی رئیس ها هوامو داشتند و از حضور بچه ام جلوگیری نکردن و منم قدرشون رو می دونم
اگر بچه آروم باشه و کارمند بدون ارباب رجوع باشه اداره مون سخت نمی گیره .نیکان از صبح تا ظهر از اتاقم خارج نمیشه فقط من برم آبدارخونه یا دبلیوسی اونم باهام میاد.کلا سر و صدا نداره و آبروریزی نمی کنه

من به زندگی این مدلی عادت کردم که سه تایی بیاییم اداره و برگردیم.برام سخت نیست ،یه جورایی باعث راحتیم هم هست چون بابای نیکان هم هوامو داره تو اداره و البته منم تا جایی که بتونم هواشو دارم